terhis belgesiyle nizamiyeden çıkılan an

• hayatın boyunca bir daha ayak basamayacağını bilmenin verdiği hüzün.
• hayattaki en rahatlatıcı bir kaç andan biri. omuzlara hür general yıldızları konur
• kaç yıl geçti hala o anın verdiği rahatlamayı unutamam.
  
  benzetmek gerekirse (bkz: orgazmdan daha zevkli anlar)
• insanların ne güzel anları, anıları var. kıskanıyorum okudukça.
  
  askerliğimin bitmesine 48 saat kalmıştı. tabur komutanı çağırdı yanına, helalleştik.
  
  1 saat sonra ikmal helikopteri geldi, giderken beni de aldılar. bindim gittim en yakın toplanma merkezine. oradan en yakın havaalanına. oradan eve.
  
  teskeremi 3 yıl sonra verdiler. gerçi nizamiye de yoktu. yani 1 tahta barikat gibi kapıyı saymazsak.
  
  herkes gibi ben de teskereyi orada alıp, o kapıdan çıksam, üç buçuk ata ata geri dönerdim. biraz ilerisi ıraktı çünki.
  
  anılarınızın kıymetini bilin arkadaşlar.
• nizamiyeden bir çıkışımız var takla ata ata :)
  
  ne günlerdi bee
• askerdeyken babam şunu derdi: "öyle bir yer ki askerlik, askerken istesen de çıkamazsın, bittiğinde istesen de giremezsin." bu sözün anlamını terhis olduğum gün daha iyi anlamıştım.
  
  arkadaşlara, ben sizden önce çıkacağım siz kalacaksınız diyordum, gülüp eğlenip dalga geçiyorlardı.
  sınavım vardım izmir'de, sınav tarihi terhisime bir iki gün kala. sınav için izin al git gel değmeyecek ben bunu terhisle birleştirdim ve iki gün erken çıktım.
  
  hiç unutmam hatta hala saklarım otobüs biletini. sabah 5.30'daydı otobüsüm. 4'te uyandım. koğuştan çıkarken, iyisiyle kötüsüyle 5 ayımın geçtiği koğuşa baktım son kez. her yer karanlıktı. koğuşla nizamiye arası 10 dk falan. son kez bu yolları yürüdüğümün farkındalığı ve "lan cidden bitti" diye iç geçirerek karanlıkta yürüyorum.
  
  sabaha karşı 4.30 gibi nizamiyeden çıktım. hayatımın en tuhaf anlarındandı. bitmez geçmez denilen günlerin geçmesi bir gün her şeyin sona ereceğinin gerçeği, iyi kurduğun askerlik arkadaşlıklarını anılarını geride bırakmanın hüznü, sivil hayatına dönmenin ailene sevdiklerine kavuşmanın sevinci mutluluğu... tüm duygular bir arada.
• şu hayatta kendimi daha mutlu hissettiğim başka bir gün hatırlamıyorum.
  
  bedellilerin anlayamayacağı seviyede bir özgürlük hissi yaşatır.
  
  ısparta, eğirdir dk.
• racondur çıkmadan 10 şınavını çekersin, kapıyı açmazlar üzerinden atlayacaksın, çantanı kapının üstünden fırlatırlar, ondan sonra baba hürgeneral. ömrü hayatımın en keyifli anlarından biriydi.
• aylardır bu anı bekliyordum. geceden uyuyamadım. hatta her sene o gün için şenlik planlarım vardı, özgürlüğümü kutlayacaktım.
  
  ama bir adım attım ve büyü bozuldu.
  
  a.q 15 yıl geçti kutlayamadım. acaba orayı sevmiştim de haberim mi yoktu?
  ilginç
• çıktım öğlen geri geldi ,çıktım akşam geri geldim ertesi gün çıktım zira çeşme ilçe jandarma